Is een singlereis iets voor mij, ik dacht het niet!

Omdat het me he-le-maal niks aan leek. En dan druk ik het nog aardig vriendelijk uit.
Want waarom zou je op vakantie gaan met mensen die je helemaal niet kent? De hele week hutje-mutje met onbekenden, en dan ook nog verplicht activiteiten doen. Leuk… Maar ja, als je na plusminus 14 jaar ineens weer single bent, je al 3 jaar niet op vakantie bent geweest dankzij corona én je net als ik een schurfthekel hebt aan alleen reizen (en je niet met je ouders gezellig in een tentje wil liggen) – dan moet je wel wat.

Safe to say dat ik best wel sceptisch was over een groepsreis, maar mijn collega bij TUQR – tevens eigenaar van noSun – was zo vriendelijk om me even te attenderen op mijn eigen wijze uitspraak: “Je kunt niet oordelen over iets als je het nog nooit hebt geprobeerd.” En dus ging ik op groepsreis.

Singlereis… Daten op vakantie?

Zweden werd de uitverkoren bestemming, alleen was ik inmiddels niet meer zo single als toen ik de knoop doorhakte om mee te gaan. Gelukkig was dat geen enkel probleem, want daar draait het dus helemaal niet om bij zo’n groepsreis (thank god). Dat bleek later wel weer, want er gingen aanvankelijk alleen maar dames mee, last-minute nog aangevuld door Jan (die overigens nog een leuke kerel zoekt). Het hele single en/of daten-aspect viel dus weg, en daar was ik best blij mee – dat was anders best wel een afknapper geweest voor mij. Daarom noem ik het een groepsreis en geen singlereis; er kleven geen verwachtingen aan. Nja, behalve dat je een mooie vakantie wil beleven, dan.

Alleen en toch samen

Dat was dus al één vooroordeel dat ik van me af kon zetten en daarmee werd de spanning ook minder. Ik ga gewoon met een leuke groep mensen op vakantie, bleef ik tegen mezelf zeggen. Toch bleef het tot de ontmoeting op Schiphol voelen alsof ik alleen op vakantie ging, je gaat immers zelfstandig naar het vliegveld toe en kan het eerste stukje van de reis nog niet delen. En die onzekerheid: vind ik deze mensen wel leuk? Vinden zij mij leuk? Gelukkig hadden we al appcontact en vonden we elkaar al snel op Schiphol. Er was genoeg tijd om elkaar te leren kennen onder het genot van een kopje koffie. Een paar mensen hadden vaker een groepsreis gemaakt, voor anderen was het ook de eerste keer, net als bij mij. En eigenlijk allemaal stonden we hetzelfde erin: je wil een mooie reis maken, maar je wil het ook kunnen delen met iemand.

Actief en ontspannen

En dat heeft noSun zeker goed georganiseerd, enerzijds door mensen gezamenlijk in een ‘stuga’ te stoppen en anderzijds door de activiteiten die je samen onderneemt. Dat is tevens trouwens wat ik zo heerlijk vind aan georganiseerde reizen (heb ik ontdekt): je hoeft geen ene moer zelf te regelen. Voor mij een belangrijk aspect van een vakantie, of althans van het kunnen ontspannen op vakantie. Ontbijt, lunch, diner, alle ritjes van hot naar her (bedankt reisbegeleider!), de activiteiten – alles is al geregeld. Je hoeft zelf gewoon niet na te denken. Alleen maar te ervaren. En da’s best wel lekker.

… Maar wel heel vroeg opstaan

Keerzijde van zo’n heerlijk actief programma is het vroege opstaan. Op vakantie slaap ik graag een klein beetje uit – het was rustgevender geweest als we rond 9 of zelfs 10 uur konden beginnen. Op bepaalde dagen zit je om half 8 al aan het ontbijt en ondanks het feit dat het al rond 3 uur ‘s nachts licht is in Zweden, vond ik het soms lastig opstaan. Maar goed, dat mag eigenlijk geen naam hebben omdat er een gaaf programma tegenover staat. En als je kiest voor een dergelijke vakantie, weet je ook dat je de wekker moet zetten. Want wat hebben we veel gedaan in één week: een
2-daagse quadsafari, paardrijden, fatbiken, hiken, wandelen met husky’s… Ik had het allemaal niet willen missen. En ach, met z’n allen met piepkleine oogjes aan de ontbijttafel schept ook wel weer een band.

Gelukkig ook tijd voor jezelf!

Ik weet nog dat ik voor aanvang van de vakantie best een aantal keer hoopte dat er genoeg tijd zou zijn om me even terug te trekken en lekker iets voor mezelf te doen, maar tot mijn eigen verbazing had ik daar helemaal niet zoveel behoefte aan. In de avonden hebben we vaak spelletjes gedaan en dronken we een wijntje met wat lekkers erbij (terwijl de andere noSun-groep super fanatiek nóg een hike ging maken). Met een gezellig muziekje op de achtergrond hebben we die avonden gevuld met veel gelach, maar ook met een aantal goede gesprekken. Degenen die even ongestoord wilden douchen, lekker bij het kampvuur wilden zitten (ik kan geen worstjes of smores meer zien), een boek wilden lezen of wat dan ook, die hadden daar uitgebreid de tijd voor. Toch trokken niet veel mensen zich terug, hooguit voor een kort wandelingetje, want je weet dat de week zo voorbij is en je waarschijnlijk deze groep mensen nooit weer ziet. Maximaal genieten van de gezelligheid, dus!

Eindoordeel over de groepsreis

Na deze indrukwekkende week in Zweden heb ik mijn (voor)oordelen over een groepsreis sterk bijgesteld. Ik vind het een geweldige manier om 1. nieuwe mensen te leren kennen zonder verplichtingen, 2. een gave reis te maken zonder dat je je druk hoeft te maken, werkelijk alles wordt geregeld, en 3. samen onvergetelijke herinneringen te maken die ík in elk geval nog lang koester. Het is leuk om in de avond nog eens de dag door te nemen en te horen wat de rest nu zo leuk vond aan die specifieke dag of activiteit. Maar dat kan je toch ook met een vriend(in) of je partner? Dat is waar, maar wat zo’n groepsreis uniek maakt in mijn ogen is dat je veel nieuwe persoonlijkheden leert kennen waar je in het dagelijkse leven misschien niet snel tegenaan zou lopen, en iedereen heeft weer een eigen levensverhaal om te vertellen. Ik hoor graag over die verschillende levens, sowieso ben ik al gek op culturen (anders reis je gok ik ook niet graag en zit je hier dus verkeerd), maar het is ook leuk om te horen hoe het leven in Amsterdam of Groningen eigenlijk is. Of juist helemaal in het zuiden (lekker accentje, ook).

Kort samengevat: het is misschien niet voor iedereen, maar als je het nog nooit hebt geprobeerd is het eigenlijk wel een must-do/must-experience – anders kan je er inderdaad niet over oordelen. Voor mij persoonlijk zou een iets ander programma nóg beter bij me aansluiten, maar ik heb een onvergetelijke ervaring ‘in the pocket’ en zo’n dergelijke ervaring wens ik iedereen minstens één keer in z’n leven toe. Dus, doen!

Liefs, Sanne