Op naar Ierland! Een reisverslag.

Het vliegen naar Dublin duurde ongeveer anderhalf uur en dat ging behoorlijk snel. Ik ging expres voor in het vliegtuig zitten, omdat Paul had gezegd dat je dan minder last hebt van de motoren.

In Dublin stond Elwin (de reisbegeleider) met z’n gele noSun jas op ons te wachten. Hier kwamen we Simon (een timmerman uit Volendam) tegen. Simon was ook al in Ierland, maar zijn geboekte reis ging niet door. De noSun groepsreis werd hem aangeboden als alternatief voor zijn reis.

We zijn met onze bagage naar de bus gelopen. De bus was precies groot genoeg voor negen mensen. Drie mensen konden voorin de bus, drie in het midden en drie op de achterste rij. Ik zat achterin naast Marike (docente Nederlands) en Brenda (projectcoördinator voor een milieuorganisatie). In de bus heb ik nog wat met Simon gepraat. Hij vertelde me dat hij in een bandje muziek maakt en nu ook zangles neemt. Ook heb ik met Martijn kennisgemaakt. Martijn is net als Simon muzikaal, aangezien hij in twee orkesten speelt op zijn trombone.

De reis naar de eerste camping was best boeiend, omdat Elwin onderweg een paar verhaaltjes vertelde over de omgeving. Zo had hij een verhaal over een koning die op een brug een waterval wilde bezichtigen. De koning had die dag echter geen tijd om naar de waterval gaan. Dat heeft uiteindelijk zijn leven gered aangezien op die dag door overvloedige regen de gehele brug is weggespoeld. Een ander verhaal van Elwin ging over een weg door de Wicklow Mountains die werd aangelegd om het ruige bergland toegankelijker te maken en te jagen op de Ierse opstandelingen die hier telkens weer een schuiloord vonden.

Nadat we aankwamen op de eerste camping zijn we na uitleg van Elwin de tentjes op gaan zetten. Samen met Marike heb ik twee tentjes opgezet, aangezien het met twee personen sneller gaat. Het opzetten van de tent met tentstokken en haringen was niet moeilijk en het duurde dan ook maar een paar minuten.

Aangezien we de eerste avond niet gingen koken, zijn we bij een restaurant wat gaan eten. De pub (met restaurant) waar we hebben gegeten werd het ‘Coach House’ genoemd. In dit restaurant heb ik een lekker soepje genomen en een paar ‘tuna-cheese sandwiches’ met salade. Het eten werd vanuit de pot betaald. Evelien (ook docente Nederlands) was degene die de pot voor de groep beheerde. Om de zoveel tijd gaven we haar zo’n 50 euro voor in de pot.

Glendalough en St. Kevin 31-juli

Na het ontbijten en douchen zijn we met het busje naar Glendalough gegaan. Glendalough betekent de vallei van twee meren. De heilige Kevin kwam naar deze vallei om als kluizenaar te leven. Volgelingen sloten zich al snel bij hem aan en na verloop van tijd werden er kerken gebouwd en ontstond er een geestelijke gemeenschap.

Groepsreis Ierland 14 dagenElwin heeft kaartjes aangeschaft voor een tentoonstelling van deze geestelijke nederzetting. Omdat we een Nederlands groepje waren, kregen we allemaal een oranje stikker opgeplakt. Gedurende de tentoonstelling kregen we de kans om even rond te lopen. Het eerste wat mij opviel, was een maquette van hoe de nederzetting vroeger eruit heeft gezien. Ter afsluiting van de tentoonstelling kregen we een filmpje te zien over heiligen en kerken. Het was eigenlijk meer een slide-show dan een filmpje. We merkten op dat de lucht een stuk blauwer was in het filmpje dan de grauwe lucht buiten. Het verhaal van de tentoonstelling dat mij het meest is bijgebleven is een verhaal over St. Kevin. Kevin had namelijk de gewoonte om tot zijn middel in het meer met uitgestrekte armen te staan om te bidden. Op een dag toen hij een lange tijd met uitgestrekte armen in het meer stond te bidden, begon een merel een nestje te bouwen in een van zijn handen. Aangezien Kevin zoveel van dieren hield, bleef hij onbeweeglijk staan tot de vogel zijn eieren had gelegd. Hij bleef zo in het meer staan tot de eieren uitkwamen en de vogeltjes oud genoeg waren om weg te vliegen. Dit is de reden waarom de heilige Kevin vaak wordt afgebeeld met een vogel in zijn hand.

Na afloop van de film kregen we een rondleiding door de nederzetting van een gids genaamd Arthur. Er liepen erg veel Chinese toeristen rond door de nederzetting. De gids bleef zo af en toe stil staan bij een punt om ons iets te vertellen. Arthur liet ons ook de Ronde Toren van Glendalough zien. Deze toren is waarschijnlijk in de 11e eeuw gebouwd. In de torens werden waardevolle objecten en kostbare manuscripten bewaard. Soms werden ze ook gebruikt als schuilplaats wanneer de nederzetting werd aangevallen. Glendalough werd namelijk herhaaldelijk aangevallen door de Vikingen. Arthur vertelde dat de toren echter niet helemaal veilig was omdat ze de deur in brand staken en de toren daardoor een soort oven werd. Verder heeft Arthur ons wat verteld over de Keltische kruizen en de kerkjes van de nederzetting. In het kerkje werden vroeger dierenhuiden i.p.v. glas gebruikt voor de ramen.

Na afloop van de rondleiding hebben we een wandeling van 10 km gemaakt door de vallei. De wandeling die we maakten, werd op het kaartje van Elwin aangeduid als de witte route. De natuur die we tijdens deze wandeling hebben gezien, was erg divers. Het begin van de wandeling was tussen de bomen. Daarna kwamen we uit bij de twee meren die de ‘Upper Lake’ en de ‘Lower Lake’ werden genoemd. Na het maken van een paar foto’s zijn we verder gewandeld over een steil maar makkelijk begaanbaar pad naar boven. Voordat we het wisten, waren we al behoorlijk hoog en kwamen we uit op een mooi uitkijkpunt. Vanuit dit punt konden we de hele vallei zien met de twee meren en de ronde toren van de nederzetting in de verte. We hebben een rondje gelopen rond de twee meren en we kwamen op een punt met enorme rotsblokken. Vanuit hier zijn we doorgelopen en kwamen we uit aan de andere kant van het meer. Eenmaal terug bij de parkeerplaats zijn we de bus in gestapt en hebben nog een eindje gereden door een mooi landschap. Het deed me een beetje denken aan een maanlandschap, omdat het er zo onbebouwd en verlaten uitzag. Onderweg hebben we twee keer een Kodak momentje gehad om foto’s te maken van een waterval en van een meer. Bij het uitkijkpunt over het meer was het erg prachtig, maar ik durfde alleen niet al te dicht bij de rand te staan omdat het nogal stijl naar beneden liep. Daarna zijn we teruggereden naar de camping en hebben we het avondeten gekookt. Het avondeten was macaroni met saus en champignons. In de avond zijn we nog even de pub in gedoken.

Dunmore caves & Kilkenny 1-augustus

In de ochtend zijn we met de bus richting het zuiden gereden. We waren allemaal opgetogen omdat er sprake was van een mooie blauwe lucht. Even hebben we halt gehouden bij een supermarkt om te pinnen en eten te kopen voor de avond. Op een muurtje heb ik een stuk watermeloen en een zakje nootjes gegeten.

Na deze stop reden we verder naar de Dunmore caves. Deze druipsteengrot wordt ook wel ‘de donkerste plek in Ierland’ genoemd. Elwin heeft voor iedereen een kaartje gekocht en we waren net op tijd aangezien de rondleiding door de grot over 1 minuut zou beginnen. Dat gaf ons net genoeg tijd om snel nog even een plasje te doen.

De gids die ons een rondleiding gaf was een jongen genaamd Jim. We liepen na de introductie van Jim met een groep mensen via een lange, glibberige trap naar beneden om de grotten te bezichtigen. De Dunmore grotten werden vroeger gebruikt om te vluchten voor de Vikingen en als schuilplaats tegen een strenge winter. In deze grotten blijft het namelijk het hele jaar 10 graden Celsius. Onze gids heeft ons vervolgens de hoogtepunten van de grot laten zien. Zo was er een enorme stalagmiet van 2 miljoen jaar oud genaamd de ‘Market Cross’.

Na afloop van deze rondleiding hebben we op een plasma scherm gekeken naar een boeiend animatie filmpje over het ontstaan van de grot. Op de parkeerplaats hebben we nog even een boterhammetje gegeten en zijn we verder gereden naar de stad Kilkenny. In deze sfeervolle plaats hebben we een aantal culturele hoogtepunten bezocht. Deze stad is namelijk beroemd om de vele middeleeuwse gebouwen in het centrum. Als eerste zijn we naar ‘Kilkenny castle’ gegaan. Nadat we een kwartiertje op de gronden van het kasteel hebben doorgebracht, moesten we onze bagage en camera afgegeven. Tijdens de rondleiding mochten er namelijk geen foto’s gemaakt worden, omdat ze willen dat de toeristen na de rondleiding een ansichtkaartje aanschaffen. Dit vond ik nogal betreurenswaardig omdat er sprake was van imposante zalen met mooie kunst aan de muur.

De gids tijdens deze rondleiding door het kasteel was een vrouw genaamd Esther. Ze vertelde ons wat over de geschiedenis van het kasteel en de Butler familie die er geleefd heeft. Gedurende het wandelen door de verschillende vertrekken zijn mij een aantal dingen bijgebleven. Zo stond er in een vertrek een ouderwetse piano met Ierse bladmuziek. In een slaapvertrek zag ik dat de bedden nogal klein waren. Esther vertelde dat de bedden klein waren omdat men in het kasteel vroeger zittend ging slapen.

Ik vond het leuk om door het kasteel te lopen met de wandtapijten, hoge plafonds, oude boekenkasten en de kunst aan de muren. De rondleiding eindigde in een enorme galerij die verfraaid is met portretten van familieleden van de Butlers. Van deze galerij heb ik naderhand een kaart aangeschaft om naar huis te sturen.

Met de groep zijn we vervolgens door Kilkenny gaan wandelen en we besloten na het bestuderen van een kaartje naar de St. Canice’s Cathedral te gaan. Deze 13e-eeuwse kathedraal wordt als een van de mooiste kerken in Ierland beschouwd. Ook in deze kathedraal kregen wen een rondleiding van een gids. Dit was een snel pratend mannetje op slippers genaamd Joe. In deze kerk waren er prachtige glas in lood ramen en mooie bogen. Ik heb mijn naam genoteerd in het gastenboek en heb een waxinelichtje aangestoken.

Buiten de kathedraal stond er een round tower. Voor € 2,- mocht men via de houten trappen naar boven klimmen. Met mijn oude studentenkaart kreeg ik nog 50 cent korting, omdat ze dachten dat ik nog een student was. Na een claustrofobische klim naar boven heb ik een paar minuten gekeken naar het uitzicht over Kilkenny. Als laatste hebben we in deze stad een bezoekje gebracht aan de Black Abby waar ik binnen even rustig op een kerkbank heb gezeten.

De avond hebben we doorgebracht op een camping waarvan de eigenaar allerlei dieren bezat. Onder een dakrand zag ik een aantal zwaluwnesten waar de zwaluwen af- en aanvlogen. Tegen de avond hebben we een korte wandeling gemaakt genaamd de ‘River walk’. De zonsondergang zorgde voor een mooie gloed.

Jerpoint Abbey 2-augustus

Deze ochtend werden we wakker met mooi weer. Dit was de eerste avond dat ik lekker had geslapen. Het is natuurlijk altijd even wennen om in een tent te slapen. Om 8:30 kregen we het Ierse ontbijt dat we de avond daarvoor bij de receptie besteld hadden. Mijn vegetarische variant van het ontbijt bestond uit een eitje, tomaten, champignons en toast.

De eerste belevenis van de dag was de enorme ruïne van de Abbey of Jerpoint. De gids die ons door de Abbey heeft geleid was een kleine vrouw met een scheef bekkie genaamd Bettina. Ze vertelde een interessant verhaal over de monniken die hier geleefd hadden, de beeldhouwwerken, de zuilen en de versieringen van de Romaanse graven.

Aangezien het weer na deze rondleiding verslechterde zijn we daarna niet gaan wandelen, maar gingen we als alternatief naar een kristalfabriek in Waterford. Tijdens een rondleiding door deze fabriek kregen we te zien hoe men het wereldberoemde Waterford Crystal maakt. Het fabricageproces bestaat uit glasblazen, slijpen en graveren van het kristal. Ook maakt men bij Waterford Crystal mooie trofeeën voor belangrijke tennistoernooien zoals bijvoorbeeld Wimbledon.

We reden verder met de bus naar de Mahol Falls. Vanaf een parkeerplaats zagen we dat er een pad liep naar deze waterval. Aangezien het nog een beetje regende leek het mij beter om mijn camera niet mee te nemen. Achteraf vond ik dat erg jammer omdat na een paar minuten de zon achter de wolken te voorschijn kwam. Dat was dus een mooi voorbeeld van hoe snel het weer kan veranderen in Ierland. Het ene moment is het zonnig en het andere moment is het regenachtig. De waterval zelf was prachtig en na enig klimwerk over rotsen een beekjes had je een fraai uitzicht over het berglandschap.

In de avond heb ik meegeholpen met het klaarmaken van een heerlijke maaltijd. Simon kwam namelijk met het idee om wraps te maken. Deze maaltijd zou ik thuis ook wel eens willen uitproberen.

Nu ik dit verhaaltje in het donker voor mijn tentje aan het schrijven ben, vliegen er een aantal kleine vleermuizen over mij heen. Ze vliegen in rondjes over de camping om naar insecten te jagen. Ze hebben hier natuurlijk elke avond een lekkere feestmaaltijd vanwege de vele midgets (kleine muggen) in Ierland.

Cobh en Cork 3-augustus

Als eerst zijn we op deze zonnige ochtend naar het Fota Wildlife park gegaan. In dit dierenpark krijgen de dieren buiten veel ruimte om te grazen. Het was eigenaardig om giraffen en zebra’s in Ierland te zien, want zoiets verwacht je natuurlijk niet. We hebben enige tijd rondgelopen tussen de dieren. Er liepen ook veel dieren los rond zoals bijvoorbeeld pauwen, ganzen, capibaras, lemurs en aapjes. Deze dieren waren niet bang voor mensen en je kon dan ook van heel dichtbij foto’s maken.

Vlakbij het dierenpark was een arboretum. In deze tuinen waren er veel wonderlijke bomen en planten. Ik heb een paar minuten gezeten in een kleurrijke bloementuin waar ik een paar unieke foto’s heb kunnen maken van de bloemen en de hommels. Met de macro functie op mijn camera kon ik de bloemen van heel dichtbij fotograferen. Om 13:30 verzamelden we ons weer bij de bus en hier hebben we pruimen en boterhammen gegeten.

De tweede belevenis van de dag was het plaatsje Cobh, wat je uitspreekt als Cove. Tijdens het zoeken naar een parkeerplaats viel mijn oog op de mooi gekleurde huizen en de kathedraal van Cobh. In mijn ANWB reisgidsje stond bij het plaatsje Cobh een foto van een standbeeld (Annie Moore en haar broertjes) dat herinnert aan de emigratiegolf v/d Ieren in de 19e eeuw. Deze emigratiegolf was het gevolg van de hongersnood in Ierland na het mislukken van oogsten. Martijn en ik hebben voor de lol even de tijd genomen om te poseren naast het standbeeld op hetzelfde punt als de foto uit een reisgids.

Op een terrasje hebben we genoten van de zon, de mooie huisjes en een koel drankje. Met Elwin hebben we afgesproken om na 1 uurtje weer terug te zijn bij de bus. Deze tijd heb ik gebruikt om door het dorpje te scharrelen en de kathedraal te bezoeken. In de kathedraal heb ik ongeveer een half uur gezeten om de sfeer van dit indrukwekkende gebouw in mij op te nemen. In deze kathedraal was er een opzienbarend glas in lood rozenvenster met mooie kleuren. Nadat we ons weer verzameld hadden bij de bus gingen we verder om naar de camping in Cork te gaan. Eenmaal in Cork aangekomen konden we deze camping niet vinden. Hierdoor werd het nodig om een andere slaapplaats te zoeken. Bij het toeristinformatiepunt zagen we op een bord een advertentie voor een youth hostel. Hier hebben we geprobeerd om onderdak te krijgen voor de nacht, maar hier was geen plaats meer vrij omdat het heel erg druk was in Cork.

Aangezien we zo langzamerhand honger begonnen te krijgen besloten we om eerst wat te gaan eten in een restaurant. Simon had in zijn reisgids een restaurant (genaamd Isaacs) gevonden dat de moeite waard zou moeten zijn.Voor onze groep van 9 mensen werden er twee tafels aan elkaar geschoven. Deze keer bestelde ik een lekkere spaghetti maaltijd met een salade. Tijdens het eten heeft een Belg van ons een foto gemaakt. Elwin vroeg aan de serveerster of ze zo vriendelijk zou willen zijn om even te bellen naar de camping in Blarney om te vragen of daar nog een plaatsje voor ons vrij was. Dat was natuurlijk slim aangezien we niet midden in de avond met de bus voor een gesloten camping zouden willen staan. Na een tijdje kwam de serveerster terug en vertelde ons dat de camping in Blarney helemaal vol zat. Er zat dus niets anders op dan nog een stukje verder te reizen. Tegen de avond hebben we gelukkig een camping kunnen vinden.

Ierse traditionele muziek 4-augustus

Ondanks dat het vandaag een regenachtige dag was, was het een memorabele dag. Vroeg in de ochtend hebben we de Dromberg stenencirkel bezocht. De steencirkel in Dromberg is een van de best bewaard gebleven steencirkels in Ierland. In het bronzentijdperk kwamen hier druïden samen om ceremonies uit te voeren. Op een horizontale steen heb ik even geposeerd voor een foto.

Hierna zijn we met de bus op zoek gegaan naar een plekje aan de kust om te lunchen. Het duurde Elwin niet al te lang om een plekje aan het water te vinden. Elwin had echter de bus vlak naast het water geplaatst en de wielen kwamen vast te zitten tussen de vele stenen. Na een beetje duwen, kregen we de bus weer los en Elwin heeft de bus iets verder geparkeerd op een stevigere ondergrond. Tijdens het eten van een boterham liep ik nog even langs het water op zoek naar schelpen. De schelpen in Ierland hebben een kenmerkende vorm en je vind ze in allerlei kleuren. Na deze korte lunchpauze reden we verder met de bus.

We stapten aan boord van een boot en hiermee hebben we een tochtje gemaakt naar Garnish Island. Dit is een klein eiland met een verzameling bijzondere bomen en planten. De tuinen waren allemaal zeer fraai aangelegd, maar omdat het tijdens ons bezoek regende, was het moeilijk om ervan te genieten.

In de avond kwamen we aan op de camping waar we besloten om binnen te gaan koken. Het was gezellig om voor de afwisseling weer eens binnen te koken. Later in de avond hebben we in een pub geluisterd naar Ierse traditionele live muziek. Er waren drie muzikanten met violen en met een banjo. Deze Ierse muziek was erg levendig en vrolijk. Je kon merken dat de muziek er met de paplepel was ingegoten. Wat ik erg leuk vond was dat Simon een lied in de pub ging zingen. Naderhand kreeg hij een groot applaus. Later in de campingpub hebben we naar nog meer live muziek geluisterd. Deze muziek was eigenlijk nog leuker omdat iedereen in de pub mee ging zingen. Er was een oudere vrouw met een gitaar en twee oudere mannen met een typische doedelzak en een fluit. De teksten van de liederen waren erg humoristisch en de zanger had een goede diepe stem. Wat ik met name een vermakelijk lied vond was ‘The Wild Rover’ van de Dubliners. Dit lied wil ik thuis ook wel eens spelen op mijn gitaar.

Simon heeft de gitaar geleend van de vrouw om zijn liedje nogmaals te zingen. Met de gitaar klonk het liedje best aardig. De vrouw ging op een Bodhrán met Simon meespelen. De Bodhrán is een Ierse lijsttrommel die bespeeld wordt met een knuppel met twee slageinden. Aangezien het toen erg laat werd, ben ik naar mijn tent gelopen om te slapen.

Killarney National Park 5-augustus

Het was vandaag een heerlijk zonnige dag in de natuur. Het leek me leuk om voor de verandering eens voor in de bus naast Elwin te gaan zitten. Dit was een goede keuze aangezien ik zo de mooie omgeving nog beter kon aanschouwen. De rit ging over vele haarspeldbochten dwars door de onbewoonde natuur. Na enige tijd rijden kwamen we op een adembenemend uitkijkpunt genaamd Healy’s pass. Elwin had van tevoren al gezegd dat dit een prachtig uitzicht zou kunnen zijn en hij had gelijk. In de verte zag je blauwe meertjes, groene bergen en mooie witte stapelwolken. Hier heb ik gezeten op een rotsblok om een paar minuten te genieten van het mooie uitzicht. Een stuk hoger zag ik Hanneke en Simon tussen de rotsblokken naar boven klauteren.

Even later kwam Brenda langslopen en zij heeft even de tijd genomen om een foto van mij te maken met deze mooie achtergrond. Nadat Elwin ons weer bij elkaar had geroepen reden we verder naar een plek die hij op z’n kaart had gevonden. Hier was wederom sprake van een prachtig uitzicht over meren en bergen. We hebben hier onze chocoladepasta, jam en kaas boterhammen gegeten. Ik heb nog even rondgelopen en op een graspol heb ik een panoramisch filmpje gemaakt van de omgeving. Ik kreeg een signaal van Elwin dat ik terug naar de bus moest komen om naar de volgende bestemming te gaan.

Onze reisbegeleider was bekend met een mooie wandeling van ongeveer 4 uur in Killarney National Park. Het mooie van de wandeling was dat deze route niet echt bekend is bij de toeristen. Deze wandeling hadden we dus bijna helemaal voor ons zelf. De route die we hebben gelopen was ronduit geweldig. Daar kwam nog eens bij dat het vandaag in tegenstelling tot gister zonnig weer was. De bergwandeling begon tussen de bomen waar we een waterval (genaamd Torc falls) konden bekijken.

We liepen verder tussen door een groen heuvellandschap naar de top van een berg. Eenmaal boven kon je over de hele omgeving van Killarney National Park kijken. Elwin wees mij op het grote meer beneden en liet vervolgens dit meer zien als een klein blauw stipje op de kaart van Ierland. Na de afdaling hebben we met de groep nog een ijsje genomen en besloten we om een mooie oud huis te bezoeken. Bij het huis stond Elwin ons op te wachten en we reden verder op zoek naar de volgende camping.

Cliffs of Moher 6-augustus

Het plan voor vandaag was om naar Bunratty kasteel & folklore park te gaan. Het folklore park is een reconstructie v/d huizen en het landschap van Ierland van meer dan een eeuw geleden. Ik vond het leuk om de oude huisjes van het park te bezoeken. Zo kon je een kijkje nemen in landelijke boerderijen, dorpswinkeltjes en een school. In het schoolgebouwtje zaten er maar liefst 80 leerlingen in één klas.

In een van de oude huisjes vertelde een oud Iers vrouwtje wat over het leven van vroeger. Haar verhaal ging over dat men vroeger de meeste dingen zelf moesten maken omdat men bijna geen geld had om iets te kopen. Als voorbeeld liet ze zelfgemaakte stoel van stro zien. In een ander huisje werd er appeltaart gebakken. Daar had ik wel een stukje van willen proeven.

Bij de uitgang van dit volkspark was er een souvenirwinkeltje. Timo heeft hier voor de lol een Guiness boxershort aangeschaft. In de hoek van de winkel zag ik dat ze ook Ierse muziekinstrumenten verkochten. Hier heb ik een ‘thin whistle’ en een mondharmonica uitgezocht. Deze instrumenten liet ik in de verpakking zodat ik ze thuis uit kon pakken.

Na het eten van een zalm sandwich zijn we verder gereden naar de beroemde kliffen van Moher. Deze kliffen reizen zo’n 120 meter boven de Atlantische oceaan uit. Op de Kliffen troffen we een ronde stenen toren aan genaamd O’Brien’s Tower. De toren is in 1835 door Cornellius O’Brien gebouwd als een uitkijkpunt voor de honderden toeristen die zelfs toen al de Kliffen bezochten. Martijn vertelde me dat hij de kliffen al een keer eerder had bezocht, maar dat het weer toen slechter was.

Aangezien ik mijn camera was vergeten, moest ik even terughollen naar de bus om hem op te halen. Gelukkig had ik nog genoeg tijd om een paar panoramische kiekjes te nemen van deze mooie kliffen.

The Burren Road 7-augustus

In de ochtend vertrokken we naar het Burren Visitor Center. We wilden hier vroeg zijn om de menigte van toeristen te ontlopen. De reden voor het bezoek aan dit centrum was dat we eerst iets over het ontstaan van de Burren wilden weten voordat we zelf dit natuurlandschap gingen verkennen.

Nadat de tickets waren aangeschaft kregen we een introductiefilm in het Nederlands te zien over de geschiedenis van de Burren. Gedurende de film kregen we o.a. te horen dat de naam Burren ‘een plaats met veel stenen’ betekent. De Burren is een kalkplateau dat 250 vierkante kilometer bedekt. De terrasvormige heuvelruggen van de Burren zijn door gletsjers gevormd tijdens de ijstijden. Ook kregen we een verhaal over de flora en fauna van de Burren. Na afloop van de film konden we doorlopen naar een audiovisuele tentoonstelling over het gebied.

Vlakbij het bezoekerscentrum van de Burren bevond zich de ‘Aillwee’ grot. Hier moesten wij natuurlijk ook een bezoekje aan brengen. In de grot vertelde een gids wat over het ontstaan van de grotten. Op een punt tijdens de rondleiding maakte de gids een grapje door de verlichting uit te doen en net te doen alsof hij ervan doorging. Deze grap moet hij natuurlijk wel vaker verteld hebben. In de duisternis maakte hij nog de opmerking dat in feite elke grot er zo uitziet, want zonder verlichting zie je natuurlijk niets. Tijdens het lopen door de grot moest je goed opletten dat je je hoofd niet stootte tegen het plafond. De hoogtepunten van deze grot waren de stalagmieten, de stalagtieten en een ondergrondse waterval. Eenmaal buiten moesten mijn ogen weer wennen aan het licht.

Na het bezoek aan de grot werd het tijd om Brenda gedag te zeggen. Brenda ging namelijk eerder naar huis omdat ze bij de begrafenis van haar oma wilde zijn. Brenda vond het jammer dat ze naar huis moest, maar ze had gelukkig wel de hoogtepunten van de reis meegemaakt.

Terwijl Elwin samen met Brenda naar het vliegveld vertok zijn we met het groepje een lange afstandwandeling gaan lopen genaamd de ‘Burren Road’. Dit was een prachtige wandeling van zo’n 20 km. Simon had voor alle zekerheid een kaart en een kompas meegekregen voor deze wandeling. Na het afzetten van Brenda op het vliegveld zou Elwin ons op een bepaald punt van de route opwachten.

Het uitzicht tijdens de wandeling was subliem. Je kon na een korte klim ver uitkijken over het heuvellandschap van de Burren. In de verte zag je het pad achter de horizon verdwijnen en aan de rechterkant zag je de weerspiegeling van witte wolken in de blauwe zee. Het enige minpuntje voor mij was dat ik te weinig water bij me had voor deze lange wandeling. Dit maakte het wandelen moeizamer en ik liep dan ook vaak achteraan. Gelukkig had ik nog wel genoeg druivensuiker bij me en kreeg ik aan het einde van de route nog een slokje water van Marike. Na zo’n zes uur lopen kwamen we aan bij het punt waar Elwin op ons zat te wachten in de bus.

In de avond zijn we van onze campingplaats in Doolin naar de kust gelopen om te genieten van een ondergaande zon en de rotskust. Om bij de zee te komen moesten we over muurtjes klimmen om een veld met stieren te vermijden. Vervolgens kwamen we aan op een prachtig terrein met stenenplateaus. Na enig klim- en klauterwerk over rotsen en spleten kwamen we uit op een plek aan de zee waar we prima konden zitten. Vanuit dit punt konden we genieten van de golvende zee en de mooie rotsige kustlijn. In de verte zag je nog de kliffen van Moher. We hebben hier een tijd gezeten om te kijken naar de mooie gloed in de lucht van de zonsondergang. Met mijn camera heb ik de sfeer van de omgeving proberen vast te leggen door een kort filmpje te maken.

Samen met Marike, Martijn en Simon ben ik nog even een pub in gedoken, waar het enorm druk was. Na het drinken van mijn juice d’orange ben ik onder een prachtige sterrenhemel teruggelopen naar de camping.

Zwemmen in de zee 8-augustus

Deze ochtend besloten we naar het strand te gaan. Eenmaal op het strand kreeg het groepje het idee om te gaan zwemmen in de Atlantische oceaan. Het was grappig om te zien hoe een paar groepsleden de zee in stormden. Eerst moest ik even wennen aan het koude water, maar na een tijdje vond ik het zalig om met de golven mee te zwemmen. Zoiets doe je natuurlijk niet elke dag.

De rest van de dag reden we voornamelijk in de bus naar de volgende bestemming. Onderweg hebben we twee keer gestopt om even een pauze te nemen. Bij de eerste rustpauze zagen we een paard en een veulen in de wei. Elwin heeft deze paarden gevoerd met een appeltje. De tweede pauze was vlakbij een abdij. Hier heb ik in een restaurant een lekkere ‘homemade cookie’ gegeten.

The Western Way 9-augustus

Met de bus heeft Elwin ons deze ochtend afgezet bij een wandelroute genaamd de ‘Western Way’. Aangezien ik een erg rustig wandeltempo heb, werd er besloten dat ik deze wandeling vooraan zou lopen samen met Simon en Hanneke. Dit was een goede keuze omdat ik het motiverend vond om vooraan te lopen. De route was goed te lopen omdat men langs het wandelpad paaltjes met pijlen had geplaatst.

Het pad begon tussen de naaldbomen en daarna liep het tussen de bergen. Het pad was soms wel erg modderig en je moest dan van steen naar steen springen om je voeten droog te houden. Hierin was niet iedereen even succesvol! Onderweg kwamen we op een verhoging uit waar we wat hebben gegeten. Tijdens de wandeling kwamen we nog een aantal Canadezen tegen waarmee we hebben gepraat. Ook zagen we een paar vechtende schapen, waar Simon nog snel een foto van heeft gemaakt.

Na 15 kilometer lopen zagen we de ‘witte bus’ op een heuvel op ons wachten. We vervolgden onze route langs de kust over een prachtige route waar haast geen verkeer langskwam. Wat ons opviel tijdens het rijden was dat er langs de weggetjes veel fuchsia struiken groeien in Ierland. Martijn vertelde mij dat de fuchsia oorspronkelijk uit Chili komt en dat de fuchsia naar Ierland is geïmporteerd. Op een plaatsje langs de weg werden we gedropt door Elwin zodat we weer een stukje konden wandelen langs de weg en de mooie kust. Na het wandelen zijn we voor een korte tijd gestopt bij een strand. Ik heb op dit strand een aantal mooie schelpen gevonden en heb even met mijn voeten in het water gestaan. Eenmaal terug op de camping heb ik meegewerkt aan het klaarmaken van een maaltijd en de salade.

Nu zit ik in mijn tent nog snel even dit stukje te schrijven voordat het te donker wordt. Straks ga ik nog even naar een nabij strand om van de zonsondergang te genieten. Ook wil ik nog even lezen in mijn ‘Forrest Gump’ pocket.

On the road to Dublin 10-augustus

Om 6:00 zijn we opgestaan om vroeg te vertrekken richting Dublin. Het was een erg lange rit en in de bus zag ik dan ook een heleboel mensen knikkebollen. Tijdens een rustpauze heb ik een lekkere vegetarische salade gegeten terwijl de rest van de groep bij de MacDonalds zat. Tja, zonder Brenda was ik natuurlijk de laatste vegetariër in de groep.

Aan het einde van de dag kwamen we aan op een camping ten noorden van Dublin in het plaatsje Rush. Ik vroeg aan Elwin hoeveel kilometer we nu eigenlijk hadden gereden nu de rondreis door Ierland bijna voltooid was. Hij vertelde me dat we met de bus in totaal zo’n 2100 kilometer hadden gereden.

De camping in Rush was gelegen naast de Ierse zee. Op het strand heb ik mijn speurtocht naar schelpen voortgezet. Echter de meeste schelpen die ik vond ware kapot of bewoond door een weekdiertje. De honden op het strand hadden het goed naar hun zin. Zo zag ik een hond vol enthousiasme wroeten tussen het zeewier. Ik sloot me weer aan bij het groepje en we hebben op het strand een kopje thee gedronken met daarbij een stukje appeltaart.

De deur van verzoening 11-augustus

Met een dubbeldekker reden we deze ochtend in een uurtje naar het centrum van Dublin. Gedurende het wandelen door het centrum van de stad moest ik wel weer even wennen aan al die drukte van het verkeer. Het was natuurlijk een hele overgang om na al die dagen in de natuur weer in een drukke stad te zijn.

Als eerste zijn we gaan kijken naar het beroemde ‘Book of Kells’ in de bibliotheek van Trinity College. Het Book of Kells is een overdadig geïllustreerd manuscript dat (naar men vermoedt) rond het jaar 800 door Keltische monniken werd gemaakt, die in 806 naar het Ierse stadje Kells waren gevlucht na een inval van de Vikingen. Het duurde eventjes voordat we bij de tentoonstelling van de ‘Book of Kells’ naar binnen konden, omdat er een lange rij van toeristen voor de ingang stond.

Na het bekijken van het boek kwam ik uit in ‘The Long Room’. Dit is de oude befaamde bibliotheek van Trinity College. Door het hoge plafond zag deze 70 meter lange leeszaal er erg imposant uit. Aan de zijkanten stonden grote houten boekenkasten met meer dan 200.000 zeer oude boeken. Overal in ‘The Long Room’ stonden er bordjes dat het niet toegestaan was om foto’s te maken. De reden hiervoor is dat men wilt dat toeristen naderhand in de winkel een kaartje aanschaffen. Toch wilde ik stiekem een foto maken van deze prachtige bibliotheek, dus liep ik terug naar de ingang en haalde ik stilletjes mijn camera te voorschijn. Op het moment dat ik een foto wilde maken, kwam echter de bewaking op mij afstormen. Jammer genoeg lukte het me dus niet om een goede foto te maken. Na deze tentoonstelling hebben we een film gekeken over de geschiedenis van Dublin. In de film werd duidelijk gemaakt hoe Dublin werd opgericht en wat er door de jaren heen zich allemaal in Dublin heeft afgespeeld.

De groep heeft zich hierna opgesplitst in meerdere groepjes. Ik ben met een paar mensen meegegaan naar de beroemde Saint Patrick’s Cathedral. In deze imposante zaal viel mij als eerste een grote houten deur op genaamd de ‘Door of Reconciliation’. Het verhaal van deze deur is als volgt: In 1492, hadden de Graaf van Ormonde en de Graaf van Kildare een bloederige ruzie. Kildare achtervolgde Ormonde tot aan St. Patrick. Onverwacht, besliste Kildare de ruzie te beëindigen. Met zijn zwaard, sneed hij een spleet in de houten deur van St. Patrick en stak zijn hand er doorheen voor een handdruk. Ormonde had een besluit te maken: of de hand van zijn rivaal afsnijden, of de hand schudden en vrede te verklaren. Ormonde zette zijn zwaard neer en schudde de hand van Kildare. Vanaf die dag, werd deze eenvoudige houten deur de ‘deur van verzoening’ genoemd. Allicht heb ik zelf ook nog even mijn hand door de spleet van de deur heen gestoken. Je wet maar nooit wat er kan gebeuren! Wat mij verder opviel was een grote orgel en een kerkklok. Ook hier vond ik het interessant om het verhaal erbij te lezen.

Met Timo en Simon ben ik meegelopen naar een beroemde gevangenis in Dublin. In deze gevangenis kon je een tour krijgen van een gids.

In de avond zijn we wat gaan eten bij een restaurant boven de ‘temple bar’. Hier heb ik een lekkere vegetarische maaltijd besteld. Na het eten ben ik door de straatjes van Dublin gaan wandelen en heb genoten van de muziek van straatmuzikanten. Als ik thuiskom wil ik ook graag weer gitaarspelen.