Frans

Als de (weers)elementen zwaarder en wilder worden, kom je pas echt in je element!

Ongeveer halverwege de rondreis door Noorwegen waren we aangekomen bij het plaatsje Odda. Hier ging een deel van de groep de Folgefonnagletsjer bezoeken terwijl ik met een aantal (ervaren) wandelaars een nabij gelegen (hogere) berg ging beklimmen. Na een zware tocht kwamen wij tegen het einde van de middag weer terug en moesten we nog tot aan het begin van de avond wachten op de mensen die de gletsjer hadden beklommen. Moe, maar met een voldaan gevoel gingen we vervolgens op zoek naar een wildkampeerplek. Inmiddels begon het echter al te schemeren en was de temperatuur rond het vriespunt; vooral op de hoogte waar wij onze wildkampeerplek hadden gevonden. Het was een mooie, verlaten plek vlak bij een riviertje met her en der wat vlakke plekken om onze tentjes op te zetten. Enkele mensen waren te uitgeput om echt nog wat te doen, maar een deel van de groep ging samen met mij in de regen en de wind de tenten op zetten. Het was fantastisch om te zien hoe de vermoeidheid, de regen en de kou er voor zorgde dat iedereen perfect samenwerkte en dat mensen i.p.v. apart te slapen bij elkaar in de tent gingen liggen om het warmer te hebben (en om een tent minder op te zetten). Ik vond het fantastisch om onder deze omstandigheden buiten bezig te zijn. Ondertussen hadden anderen een heerlijke pastamaaltijd gekookt en terwijl het donkerder begon te worden, de regen gestaag bleef neervallen en de mist langzaam de omgeving nog duisterder maakte, zat de hele groep warm en knus in de etenstent te genieten van een welverdiende maaltijd.